Reacties

We stonden massa’s vroeg op om met de trein naar Antwerpen te sporen. Vanaf t station van A’pen reisde Joery met Tom en mij mee. Het was een skit-te-rende dag! Beneden in de boot n haptje eten, op het bovendek ebeetje rusten en boven en beneden n klaptje doen met Piet en Pol. Ik heb veel gegeten en gigantisch veel gelachen. Achteraf nog n cafeetje gedaan en doodmoe (maar voldaan!) weer op de trein naar huis gestapt. Dankjewel!

lieve chantal de boottocht was echt heel leuk het eten was ook heel lekker het was heel fijn gaan varen het was de leukste dag van de zomervakantsie van 2009 het was echt een hele leuke zaterdag en die stresboot zal ik goed kunnen gebruiken bedankt voorals xxxx chloe

Een dagje “wateren” in Antwerpen!!!!!!!!! Een paar daagjes voor er weer een “keitof” schooljaar begint staat er ons altijd een heerlijk dagje uit te wachten. M’n schoonzus verwent ons dan door dik en dun. Geen stress dus, geen boterhammen smeren en meezeulen, zelfs geen drankjes. Alleen je inscheepticket en jezelf (liefst met een smile). Zonder ongelukken geraakte iedereen op de boot (zelfs ik) en we zaten nog maar juist of de heerlijke drankjes en hapjes werden al geserveerd. Dan mochten we aanschuiven voor het buffet. Zelfs de meest veeleisende vond hier zijn gading. SUPER! We hadden dan nog geluk dat de tafel waar wij aan zaten eerst mocht beginnen. Niemand moest zich echter zorgen maken dat we met alles zouden gaan lopen…er was genoeg voor iedereen! Prachtig varen op de Schelde langs mooie dorpjes, af en toe een babbeltje, iedereen genietend onder een prachtige zon ….wat wil je nog meer? Om twee uur luidde de scheepsklok voor het dessertenbuffet. Verdorie, had ik dat eerder geweten dan had ik meer plaats gelaten!! Ik ben gek op zoet, dus moesten die frikadellen en pensen willens nillens maar wat opschuiven! Mijn vermoeden was juist, de rij NAAST ons mocht eerst gaan, maar wie niet sterk is moet slim wezen dus…CHANGER!! Een vijf-sterrenhotel zou jaloers worden, alles erop en eraan. Het was heerlijk. Mooie liedjes duren niet lang, dus om drie uur waren we terug aan wal. Ons Chantal bedacht ons nog allemaal met een anti-stress-boot. Hopelijk ga ik hem volgend schooljaar niet teveel nodig hebben maar ik leg hem alvast op m’n bureautje. BEDANKT HET WAS FIJN GONDA

hey iedereen, ik heb bijna een jaar in UZ Leuven gezeten voor anorexia,ik ging daar naar school en zag dan ook kinderen met oncologie.Ik was er van versteld hoe dapper en sterk ze zijn!Ik vind het enorme erge ziekte maar ook een leerrijke,het intereseerde me echt en daarom ben ik boeken gaan lezen over pubers met kanker,zo ben ik terecht gekomen bij Els haar dagboek…Het was zo mooi om te lezen hoe ze van zo’n kleine dingetjes kon genieten,hoeveel kracht ze had,ook al was ze doodziek.Ik hoop dat vele mensen met een erge ziekte zoals Els ook die krachten kunnen blijven vinden!Dit wou ik even kwijt… xxxjes, Anke

elabatjes Chantal en crew (ik vond ‘crew’ zo’n plezant woord toen ik het hier las